BOBROWNIKI - Bewersdorf - Astra28 - Strona HOBBYSTYCZNA

Historia

Rycerska siedziba Bobrowniki należała wcześniej do dóbr szlacheckich. Od czasów listów lennych (1485 r. oraz 1529 r.) było to lenno rodu von Zitzewitz. Rodzina von Somnitz osiadła tu w 1563 r. i przebywała tu do początku XIX w.

Kartoteka Królewsko-Pruskiego Urzędu w Słupsku zawierała w 1717 r. następujące wpisy:

Właściciel - Peter Christoph von Somnitz,

Chłopi - Peter Schröder, Thoms Schröder, Greger Schröder, Jürgen Schröder, Hanß Schröder,

Chłopi półrolni - Jürgen Schröder, Marten Schröder,

Koseci - zatrudnieni na stałe w folwarku - Daniel Trefke, Peter Schröder, Jacob Auschrin (lub Stuschrin).

Według Brüggemann'a w 1784 r. w Bobrownikach był folwark, mieszkało pięciu chłopów, jeden chłop półrolny, czterech kosetów najemnych, kowal i nauczyciel. Natomiast w nowoutworzonym folwarku Neu Bewersdorf mieszkało sześciu chłopów półrolnych - razem dwadzieścia osiem dymów.

W czasach fryderycjańskich przeprowadzono prace melioracyjne i utworzono folwark Neu Bewersdorf. Po ponad dwu i półwiecznym posiadaniu wsi przez ród von Somnitz, w 1809 r. dobra zostały zakupione przez Ernst'a Gustav'a von Mitzlaff, właściciela Wiatrowa, Damna i Wielkiej Wsi. Przed odłączeniem dóbr Bobrownickich, w 1828 r., od majątku von Mitzlaff odłączyło się kilka zagród chłopskich tak, że w majątku pozostały już tylko zagrody dwóch chłopów, jednego chłopa półrolnego oraz jeden koseta. 4 września 1829 r. zostało przeprowadzone we wsi uwłaszczenie. Gospodarstwa utworzyli: chłopi Martin Schröder i Ernst Denz, chłop półrolny Joachim Kallwaß oraz koseta Johann Sylvester.

Państwo weszło w posiadanie majątków ziemskich, ale w zamian zobowiązało się do przekazania im części ziemi w innym miejscu w kraju oraz do wypłacania specjalnej renty. Wolni chłopi niestety nie potrafili sobie poradzić i w 1840 r. sprzedali swoje gospodarstwa Franz'owi von Mitzlaff z Wiatrowa. Folwark Franzhagen (zasiedlony w 1933 r.) został wybudowany w 1857 r. i posiadał dość dużą owczarnię. W 1841 r. wybudowano w Bobrownikach gorzelnię, początkowo o ręcznym napędzie, ale od 1875 r. napędzaną silnikiem parowym.

Pałac został wybudowany w latach 1864-65. Obiekt ten posiadał jeden z najpiękniejszych pomorskich założeń parkowych. 30-metrowej wysokości wieża, po zachodniej stronie pałacu, zapewniała wspaniałą panoramę okolicznych wsi i majątku. Wspaniałe trawniki i otoczony wierzbami płaczącymi staw rozdzielały Pałac od parku. "Wnętrza przepięknie zdobione boazeriami oraz wielkie sale były ozdobą tego pałacu" (Sieber).

Do 1875 r. Bobrowniki pozostawały w rękach rodziny von Mitzlaff. Jednakże ze względu na zniesienie ceł ochronnych rolnictwo stało się coraz mniej opłacalne i majątek często zmieniał właścicieli. W 1885 r. majątek zakupił Baron von Stackelberg, właściciel zamku Peddast na wyspie Mön, Inflanty. On to właśnie przejął nadzór z pełnomocnictwem generalnym nad majątkiem von Belowów z Zaleskich. W 1897 r. Bobrowniki stały się własnością banku Landbank z Berlina, który przeprowadził parcelację i zasiedlenie. Tak właśnie powstało 14 parceli przy drodze do Grapic oraz 7 przy drodze do Strzyżyna. Władze Landbanku dostarczały drewno i kamienie, w cenach zakupu, w zamian, za co mieli oni dokończyć budowę zagród. Dobra kolejno przechodziły w następujące ręce: 1898 r. Gustav Mach, 1900 r. Herr von Böttinger, 1908 r. Karl Paduck oraz od 1924 r. Wilhelm Steifensand syn Georga Steifensanda, właściciela majątku Swochowo k/Słupska. Był on ostatnim właścicielem majątku do 1945 r.

Majątek Bobrowniki liczył 845 ha, z czego: 459 ha ziemi ornej, 54 ha łąk, 33 ha upraw wierzby, 287 ha lasów, 16 ha nieużytków, dziedzińców i dróg oraz 5 ha obszarów wodnych. W majątku hodowano 50 koni, 200 sztuk bydła oraz 26 owiec.

Średni podatek gruntowy na terenie Bobrownik wynosił 9,37 DM/ha przy średniej całego Powiatu Słupskiego rzędu 5,95 DM/ha.

Wszyscy mieszkańcy byli ewangelikami. W 1925 r. zanotowano tu tylko jednego katolika. Mieszkańcy Bobrownik należeli do parafii w Damnie, a przez to do obwodu kościelnego Słupsk-Stare Miasto

W 1932 r. w Trzystopniowej Szkole Ludowej (Volksschule) było dwóch nauczycieli oraz 73 uczniów. W Bobrownikach nauczycielami byli Horn, Schewe (do 1931 r.) a po nim Otto Räuber.

Kiedy nadeszły wojska radzieckie Bobrowniki nie były ewakuowane. W miejscowości znajdowali dodatkowo schronienie uciekinierzy z okolic Krzywania oraz setki uciekinierów z Prus Wschodnich. Rosjanie zajęli wieś nocą z 8 na 9 marca 1945 r. około północy. Od razu zastrzelono inspektora i opiekuna majątku Paetha. Majątek był rabowany, a część wartościowych przedmiotów została wywieziona do ZSRR. W Bobrownikach został zakwaterowany radziecki Sztab III. Jego zadaniem było nadzorowanie wywózki zbóż, bydła i maszyn rolniczych do ZSRR. Rosjanie pozostawali we wsi do przełomu lat 1951-52.

Po wyjściu Rosjan do wsi zaczęli napływać polscy osadnicy i polska administracja. Rdzenni mieszkańcy, z obawy przed niewolniczym życiem opuścili Bobrowniki i zostali wywiezieni do Niemiec. Tak, wspaniały niegdyś zamek, został rozkradziony i strasznie zaniedbany. Zamieszkało tam kilkanaście rodzin Polaków. Jeszcze przez 5 lat, po 1951 r., działała w Bobrownikach niemiecka szkoła dla dzieci tych Niemców, którzy jeszcze tu pozostali.

Kartoteki Niemieckie wskazują, że 180 osób wyjechało do RFN oraz 50 wyjechało do NRD. Bewersdorf zostało przemianowane na Bobrowniki.

W czasie wojny zanotowano następujące straty: 14 poległych, 13 zabitych cywili, 27 zaginionych "w niewyjaśnionych okolicznościach".