Menu główne:
Miejscowość położona na krańcu moreny czołowej, na południowy wschód od jeziora Gardno. Wieś początkowo stanowiła majątek ziemski, a następnie przekształciła się w wieś rolniczą. Na południe od wsi, aż po Wzgórza Choćmirowskie, rozciągały się obszary pól uprawnych. Tędy też przechodziła granica z gminą Łupawa. Szosa łącząca Słupsk z Główczycami przechodzi obok Choćmirowa i Choćmirówka.
Przynależne miejscowości: | -brak- 395 ha 149 33 13 Będziechowo Będziechowo Żelkowo Słupsk Hildebrandt gospodarz Richard Schramm Choćmirówko (1,2 km) Słupsk-Dargoleza (lokalna) Choćmirowo Choćmirowo poczta Słupsk |
Historia
RolnictwoChoćmirowo, zwane wcześniej Olden Gutzmerow, było siedzibą rodową osiadłego na Pomorzu Wschodnim rodu możnowładców von Gutzmerow. Ród ten jednak wymarł już w 1517 r., a Choćmirowo przeszło w ręce rodu von Reckow. W 1523 r. wymieniany w dokumentach jest Hans von Reckow z Gutzmerowa. Następnie Choćmirowo przechodziło kolejno do rąk von Wobeserów oraz von Stojentinów.
Właściciele - Jochim Heinrich von Stoyenthienen (ojciec), Johann Georg von Stoyenthienen (syn),
Rejestr własności rolnych zawierał w 1717 r. następujące wpisy:Chłopi - Michel Bruder, Hanß Schlasisck, Christoph Krack, Schwentus Freytag, Jacob Joycke, Jurgen Joycke,
Koseci - zatrudnieni na stałe w folwarku - Jacob Bruder, Thomas Crack, Peter Joycke.
Według Brüggemann'a w 1784 r. w Choćmirowie był folwark oraz mieszkało trzech chłopów, najemny koseta oraz nauczyciel - razem osiem dymów.
Bogislaw Heinrich von Stojentin sprzedał Choćmirowo w 1764 r. hrabiemu Wilhelmowi Gottfriedowi von Werssowitz, które to po jego śmierci odziedziczyła żona i spadkobiercy.
W XIX w. Choćmirowo znalazło się w rękach rodziny Conrath. W 1859 r. majątek przejął od ojca Heinrich Conrath.
W Rejestrach Towarowych zostali ujęci następujący posiadacze ziemscy:
- 1884 r. Frau Wilcke,
- 1893 r. August Kuttner,
- 1914 r. Max Beyer (posiadłość 324 ha),
- 1938 r. Günther Beyer (posiadłość 124 ha).
Posiadłość Günthera Beyera składała się z 94 ha ziemi ornej, 11 ha łąk, 2 ha plantacji wierzb, 14 ha lasów, 3 ha nieużytki i drogi. Beyer był największym we wsi hodowcą. Miał 11 koni, 50 sztuk bydła, 15 owiec oraz 75 świń.
W 1939 r. wieś składała się z 16 gospodarstw, których wielkość przedstawiała się następująco:
- 5 gospodarstw o wielkości od 0,5 do 5 ha,
- 2 gospodarstwa o wielkości od 5 do 10 ha,
- 7 gospodarstw o wielkości od 10 do 20 ha,
- 2 gospodarstwa o wielkości od 20 do 100 ha.
Średni podatek gruntowy na terenie Choćmirowa wynosił 5,66 DM/ha przy średniej całego Powiatu Słupskiego rzędu 5,95 DM/ha.
Kościół
SzkołaWszyscy mieszkańcy byli ewangelikami. Choćmirowo początkowo należało do parafii Gardna Wielka. Od 1891 r. rozpoczęto organizację tutejszego wikariatu parafialnego. W 1899 r. obie parafie weszły do okręgu kościelnego Słupsk-Stare Miasto, a następnie do nowopowstałej parafii w Żelkowie.
W 1932 r. w Jednostopniowej Szkole Ludowej (Volksschule) było 51 uczniów oraz jeden nauczyciel. Do szkoły w Choćmirowie chodziły również dzieci z pobliskiego Choćmirówka. Pod koniec wojny nauczycielem był tu Helimut Krause.
Wojska Radzieckie zajęły Choćmirowo 9 marca 1945 r. Od 1946 r. zaczęli napływać tu Polacy i rozpoczęła się akcja wysiedleńcza.
Kartoteki Niemieckie wskazują, że 57 osób wyjechało do RFN oraz 62 wyjechały do NRD. Alt Gutzmerow zostało przemianowane na Choćmirowo.
W czasie wojny zanotowano następujące straty: 4 poległych, 6 zabitych cywili, 20 zaginionych "w niewyjaśnionych okolicznościach".