Informacje ogólne o myszoskoczkach i ich zwyczaje. - Astra28 - Strona HOBBYSTYCZNA

O rodzinie myszoskoczków.

Myszoskoczki są ssakami należącymi do rzędu gryzoni (rodzina chomikowate). Tworzą podrodzinę, zwaną pierwotnie "szczury pustynne", obecnie nazywaną również gerbilami. Wszystkie one są przystosowane do życia w jałowym środowisku. Zamieszkują na terenach półpustynnych, gdzie kopią nory. Obecnie najbardziej rozpowszechnionym w hodowli gatunkiem jest Myszoskoczek mongolski (Meriones unguiculatus), który to zdobył sobie wielu miłośników na całym świecie. Myszoskoczki mongolskie naturalnie zamieszkują stepy Mongolii oraz północnych Chin. Panujące tam warunki są surowe. Ponieważ niewiele zwierząt jest w stanie tam żyć, myszoskoczki nie mają zbyt wielu naturalnych wrogów. Są utalentowanymi kopaczami, dzięki silnym tylnym kończynom, które są też pomocne w przypadku potrzeby ucieczki.

Są to zwierzęta typowo pustynne - potrafią magazynować wodę w warstwie tłuszczu i doskonale nią gospodarować, jednak w odróżnieniu od innych zwierząt pustynnych nie prowadzą nocnego trybu życia, lecz są aktywne zarówno w dzień jak i w nocy, robiąc sobie krótkie drzemki. Długie wąsy pozwalają myszoskoczkom unikać zderzeń z różnymi przedmiotami. Mają świetny słuch, który pozwala im słyszeć tony zarówno niższe jak i wyższe niż te w przedziale częstotliwości słyszalnych dla człowieka. Dzięki temu słyszą trzepot skrzydeł owadów oraz mogą szybciej reagować na niebezpieczeństwo. Również duże oczy umieszczone z boku głowy umożliwiają myszoskoczkom świetne widzenie w ciemności oraz obserwowanie, co się dzieje dookoła.

Myszoskoczki są zwierzętami stadnymi i potrzebują towarzystwa innych myszoskoczków do własnego szczęścia, ale także i zdrowia. Mają przyjazne usposobienie, są inteligentne i potrafią szybko się uczyć, choć nie można się spodziewać za dużo - myszoskoczki na pewno nie nauczą się skakania przez obręcz, jednak potrafią sobie świetnie radzić w nieznanych wcześniej sytuacjach. Myszoskoczek mongolski żyje średnio 3 lata, maksymalnie może dożyć 6 lat.

Historia.

Myszoskoczek mongolski został odkryty w 1866 r. przez francuskiego misjonarza Armanda Davida, który przywiózł "żółte szczury" do paryskiego Muzeum Historii Naturalnej z podróży po Mongolii i Chinach. Rok później nadano nowoodkrytemu gatunkowi jego łacińską nazwę: Meriones unguiculatus.

Zachowanie.

Zachowanie trzymanych w niewoli myszoskoczków nie różni się zbytnio od zachowania na wolności. Jest jednak pewien wyjątek. Trzymane w domach myszoskoczki drapią rogi klatki. Jest to tak zwane zachowanie stereotypowe, niewystępujące u myszoskoczków żyjących na wolności. Jest ono wywoływane poprzez brak możliwości wykopania nory w ściółce. Ciekawość świata i pewność siebie sprawiają, że myszoskoczki szybko pozwalają brać siebie na ręce i bardzo rzadko gryzą. Nie są to jednak zwierzęta do przytulania. Myszoskoczek szybko się znudzi siedząc w miejscu i wyruszy w wędrówkę po rękach wiedziony ciekawością.

Tupanie.

Myszoskoczki tupią tylnymi kończynami o podłoże, gdy są podniecone lub czegoś się wystraszą i chcą ostrzec inne myszoskoczki przed niebezpieczeństwem. Gdy jeden myszoskoczek zacznie tupać, wszystkie myszoskoczki w pobliżu również zaczną. Poprzez odpowiednią głośność i częstotliwość tupania, myszoskoczek przekazuje innym informacje o określonym znaczeniu i ważności. Ponieważ tupanie u myszoskoczków jest wyjątkowo "zaraźliwe", jeśli coś w pobliżu wydaje podobne rytmiczne odgłosy, myszoskoczki mogą się przyłączyć do tupania. Tupanie można częściej usłyszeć, gdy w klatce znajdują się młode, które uczą się typowych dla myszoskoczków zachowań. Tupanie jest również częścią rytuału godowego myszoskoczków. Jest wtedy szybsze i cichsze niż to w przypadku ostrzeżenia przed niebezpieczeństwem.

Czyszczenie futerka.

Futerko myszoskoczków nie wymaga specjalnej pielęgnacji ze strony ich opiekuna. Doskonale radzą sobie kocim sposobem z toaletą, myjąc ciało od nosa do ogona. Myszoskoczki lubią czyścić swoje futerko i często to robią. W toalecie pomagają myszoskoczkom inne myszoskoczki czyszcząc trudno dostępne miejsca. Jest to czynność, która silnie wiąże ze sobą stado. Gdy mają dostęp do piasku, zażywają kąpieli tarzając się w nim.

Obgryzanie.

Myszoskoczki jako typowe gryzonie, uwielbiają gryźć, co tylko popadnie. Tępią w ten sposób nieprzerwanie rosnące siekacze. Ważne jest, aby umieścić w klatce cienkie patyki do gryzienia. Warto też od czasu do czasu dać myszoskoczkom do gryzienia np. rolkę po papierze toaletowym. Myszoskoczki z pewnością się ucieszą i z zadziwiającym zapałem rozpoczną jej gryzienie, a kawałki tektury wykorzystają do budowy gniazda.