STARA DĄBROWA - Alt Damerow - Astra28 - Strona HOBBYSTYCZNA

Historia

Stara Dąbrowa powstała jako niewielka wieś - ulicówka. W czasach pruskich była jedną z osiemnastu wsi królewskich, podległych administracyjnie Urzędowi w Słupsku.

Kartoteka Królewsko-Pruskiego Urzędu w Słupsku zawierała w 1732 r. następujące wpisy:

Wójt - Friedrich Lemke,

Chłopi - Hanß Mitzcke, Jürgen Mitzcke, Peter Wiedenhöfft, Martin Priebe, Peter Schmidt,

Koseci - zatrudnieni na stałe w folwarku - Christian Albrecht, Jochem Albrecht.

Według Brüggemann'a w 1784 r. w Starej Dąbrowie mieszkało dziesięciu chłopów, wójt, który jednocześnie pełnił funkcję Królewskiego Leśniczego, czterech osadźców na folwarku, dwóch chałupników - razem trzynaście dymów.

Ostatecznie Stara Dąbrowa przekształciła się w wieś o charakterze rolniczym, przy czym większość gospodarstw była średniej wielkości.

W 1939 r. wieś składała się z 63 gospodarstw, których wielkość przedstawiała się następująco:

• 44 gospodarstwa o wielkości od 0,5 do 5 ha,
  
• 4 gospodarstwa o wielkości od 5 do 10 ha,
  
• 13 gospodarstw o wielkości od 10 do 20 ha,
  
• 2 gospodarstwa o wielkości od 20 do 100 ha.
  

Przeważająca ilość gospodarzy była właścicielami uprawianych gruntów i byli to głównie miejscowi. Średni podatek gruntowy na terenie Starej Dąbrowy wynosił 4,20 DM/ha przy średniej całego Powiatu Słupskiego rzędu 5,95 DM/ha.

Obie dziedziny życia były świetnie rozwinięte, przystające do potrzeb wiejskiej społeczności. W Państwowej Księdze Adresowej na lata 1941/1942 znajdowały się następujące wpisy:

• Wiejska Kasa Oszczędnościowo-Pożyczkowa Alt Damerow EGmbH,
  
• piekarz Otto Lorbass,
  
• rzeźnicy Paul Daske i Werner Daske,
  
• zajazd Karl Birr,
  
• sklep kolonialny Otto Lorbass,
  
• kuźnia Willi Heratsch,
  
• szewcy Paul Hingst i Albert Nitz,
  
• wytapiacz stali Albert Kristkeitz,
  
• osiadła we wsi akuszerka Anna Heratsch.
  

Wszyscy mieszkańcy byli ewangelikami. Mieszkańcy Starej Dąbrowy należeli do parafii w Zagórzycy, a przez to do obwodu kościelnego Słupsk-Stare Miasto. Droga do Zagórzycy była dość długa i trudna dla starszych osób i dlatego czasami msze odprawiane były w szkole. Często było to tylko czytanie Pisma przez miejscowego nauczyciela. Nauczyciel miał również za zadanie budowę "leśnego" kościoła na posesji przy drodze do Zagórzycy, tuż za cmentarzem (D. Gebhardt).

W 1932  r. w Dwustopniowej Szkole Ludowej (Volksschule) było dwóch nauczycieli oraz 72 uczniów. W Starej Dąbrowie nauczycielami byli Buhrke i Thonis, a tuż przed końcem II wojny światowej, Strelow i Erich Vangerow.

Kiedy 8 marca 1945 r. ku wsi zbliżały się oddziały Armii radzieckiej, we wsi nie było nikogo, kto mógłby nakazać mieszkańcom ewakuację. Stąd właśnie we wsi pozostało wielu mieszkańców, a z nimi wielu uciekinierów ze wschodu i z Prus Wschodnich. W okolicach wsi, na drodze, była około 20-kilometrowa kolumna uciekinierów ze wschodu, która została usunięta z drogi przez radzieckie kolumny pancerne. Armia Radziecka pozostawała we wsi aż do końca 1945 r. Od 1946 r. zaczęli napływać tu Polacy i rozpoczęła się akcja wysiedleńcza.

Kartoteki Niemieckie wskazują, że 157 osób wyjechało do RFN oraz 126 wyjechało do NRD. Alt Damerow zostało przemianowane na Starą Dąbrowę.

W czasie wojny zanotowano następujące straty: 25 poległych, 32 zabitych cywili, 34 zaginionych "w niewyjaśnionych okolicznościach".