WIKLINO - Beckel - Astra28 - Strona HOBBYSTYCZNA

Historia

Z historycznego punktu widzenia Wiklino jest starą wsią pasterską. Jest to jedna z najstarszych, udokumentowanych w źródłach pisanych, wsi na terenie Powiatu Słupskiego. Już w 1281 r. została wymieniona w dokumencie księcia gdańskiego Mestwina II, który przekazał ją klasztorowi w Białobuku na wyposażenie klasztoru norbertanek w Słupsku. Nazwa miejscowości w tym dokumencie została zapisana jako Viclino. Natomiast w czasach późniejszych odnajdujemy następujące nazwy: Bekene (1331 r.) oraz Beckel (1493 r.) Wieś stanowiła późniejsze lenno rodu von Bandemer, która jako wieś chłopska należała do majątku Kukowo.

Rejestr własności rolnych zawierał w 1717 r. następujące wpisy:

Właściciele - Seel. Claus von Bandemers Wittbe, Christian von Bandemer,

Chłopi - Christian Gabbey, Schwantes Buckdorn, Jürgen Sündag, Siemon Gabbey, Christian Frahmk, Barts Wulff, Christian Wulff, Barts Gabbey,

Koseci - zatrudnieni na stałe w folwarku - Reddemer, Jacob Gabbey.

Według Brüggemann'a w 1784 r. w Wiklinie mieszkało 8 chłopów, jeden koset najemny, nauczyciel, w obrębie wsi położony był młyn wodny - razem 18 dymów. W 1804 r. jako właściciel majątku wymieniany był Karl Friedrich Bogislav von Bandemer.

Miejscowi chłopi posiadali na ogół do 5 koni, 13 sztuk bydła, kilka owiec oraz 30 sztuk trzody. Średni podatek gruntowy na terenie Wiklina wynosił 4,53 DM/ha przy średniej Powiatu Słupskiego rzędu 5,95 DM/ha.

W czasie przeprowadzonego w 1931 r. spisu, zanotowano w Wiklinie dwa zajazdy prowadzone przez: Paula Duske oraz wdowy Ruske.

Wszyscy mieszkańcy byli ewangelikami. W 1925 r. mieszkało tu tylko dwóch katolików. Mieszkańcy Wiklina należeli do parafii we Wrześciu, a przez to do obwodu kościelnego Słupsk-Stare Miasto.

W 1932 r. w Jednostopniowej Szkole Ludowej (Volksschule) był jeden nauczyciel oraz 68 uczniów. W Wiklinie nauczycielem był Groth.

Tuż przed wkroczeniem wojsk radzieckich nikt w Wiklinie nie otrzymał informacji o potrzebie ewakuacji. Wszyscy mieszkańcy wsi, łącznie z urzędnikiem Rotkegelem, który to poprzedniego wieczoru wraz z rodziną szykował się do ucieczki, oraz z wieloma uciekinierami ze wschodu i Prus Zachodnich zostali zaskoczeni przez wkraczające wojska radzieckie. W Wiklinie w tym czasie koczowała również kolumna uciekinierów z Krzyni.

8 marca 1945 r. około godziny 16:00 do Wiklina wkroczyły radzieckie oddziały pancerne wraz z piechotą. Rosjanie zastrzelili trzech Niemców. Po około trzech tygodniach po zajęciu wsi, Rosjanie zarządzili jej opróżnienie. Mieszkańcy szukali schronienia w okolicznych miejscowościach, jednak jeszcze przed końcem wojny wrócili do swojej miejscowości.

W tym czasie do wsi zaczęli napływać Polacy, organizując polską administrację. Niestety dość często wieczorami dochodziło do bicia niemieckich chłopów. We wrześniu 1946 r. rozpoczęły się masowe wysiedlenia. Większość niemieckich mieszkańców została najpierw wywieziona, w bydlęcych wagonach, do Słupska, a potem w głąb Niemiec. Akcja ta trwała aż do czerwca 1947 r. Jedynie dwóch Niemców wyraziło chęć pozostania w Wiklinie.

Kartoteki Niemieckie wskazują, że 153 osoby wyjechały do RFN oraz 98 wyjechało do NRD. Beckel zostało przemianowane na Wiklino.

W czasie wojny zanotowano następujące straty: 24 poległych, 16 zabitych cywili, 37 zaginionych "w niewyjaśnionych okolicznościach".